یکی از پرسش‌های رایج خانواده‌های کودکان اتیسم، علت بروز این اختلال است. محققان می‌گویند اتیسم علت واحدی ندارد. زمانی تصور می‌شد که اختلال روان شناختی ناشی از تجارب تروماتیک (ضربه به سر)، منجر به انحراف هیجانی و اجتماعی می‌شود که البته صحیح نیست. امروزه پژوهشگران معتقدند که احتمالاً ترکیب عوامل محیطی، در ایجاد اتیسم دخیل باشند. همچنین بعضی مطالعات در افراد اتیسم، نابهنجاری‌هایی در چندین ناحیه مغزی شامل مخچه، آمیگدال (بادامه) و هیپوکامپ را نشان داده‌اند. این یافته‌ها قابل توجه و مهم هستند و نیاز به مطالعه بیشتری دارند.
این اختلال، عصبی- رشدی است. بخش‌های مختلف مغز در افراد دارای اتیسم در همکاری با یکدیگر دچار مشکل می‌شوند. این اختلال یکی از انواع اختلالات دوران کودکی است. اختلالی که رشد و گسترش مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی فرد را مختل می‌کند. اتیسم در سه سال اول زندگی بروز می‌کند و مادام العمر است، شاخصه اصلی آن نقص در ارتباط و تعاملات اجتماعی است و بروز رفتارهای کلیشه‌ای و خزانه رفتاری، حرکتی و … محدود است. این اختلال، پیچیده و وخیم است که مشکلات زیادی را برای رشد کودک در حیطه‌های مختلف رشد یعنی شناختی، اجتماعی، عاطفی و … ایجاد می‌کند.
اتیسم بر روی درک افراد از دنیا وتعاملاتشان با افراد اثر می‌گذارد. آنها دنیا را متفاوت‌تر از بقیه می‌بینند، می‌شنوند و حس می‌کنند. اتیسم بیماری نیست و درمان قطعی و دارویی نیز ندارد، اما افراد درگیر این اختلال با توانبخشی می‌توانند مهارت کسب کرده و زندگی مستقلی داشته باشد و همچنین نبوغ خاصی را از خود نشان دهند. اتیسم شرایطی به صورت طیف بوده که از شدید تا خفیف متغیر است.
اتیسم، آسپرگر، اختلال از هم پاشیدگی دوران کودکی و اختلال دوران رشد که به نوع دیگری تشخیص داده نشده‌است، چهار اختلالی هستند که در دسته بندی‌های جدید علمی همگی تحت عنوان اختلالات طیف اتیسم شناخته و تشخیص داده می‌شوند و با همدیگر ادغام شده‌اند. اختلالات طیف اتیسم انواع تشخیص هایی را دربر می‌گیرد که از لحاظ شدت علائم اختلال با یکدیگر متفاوت هستند و در سه سطح کلی (سطح نیازمند حمایت، سطح نیازمند حمایت زیاد، سطح نیازمند حمایت بسیار زیاد) جای می‌گیرند.
در مورد دلیل این تغییرات در دسته‌بندی و نامگذاری این اختلال دلایل زیادی وجود دارد. طیف شدن اختلالات قبلی، کار تشخیص و ارائه خدمات به این کودکان را ساده‌تر می‌کند.
اتیسم بودن به صورت‌های متفاوتی در رفتارهای فرد دارای اتیسم نمایان می‌شود. بعضی از افراد، مشکلات همراه دیگری نیز از جمله کم‌توانی ذهنی، اختلال یکپارچگی حسی، اختلال بیش فعالی و نقص توجه، صرع و مشکلات گوارشی دارند. این افراد نیازمند سطوح حمایتی مختلفی هستند.
میزان شیوع اتیسم چقدر است؟
میزان شیوع اتیسم در دو دهه ی گذشته در سراسر جهان افزایش زیادی داشته است و به طور کلی اعتقاد بر این است که اتیسم در حال افزایش است.
پژوهش‌های ۲۰ سال گذشته تا کنون نشان داده‌اند که شیوع اختلال اتیسم به دلایل مختلفی در حال افزایش است. در اوایل دهه اخیر برآورد می شد که شیوع این اختلال ۱ در ۳۳۵ نفر باشد. این میزان در سالهای اخیر رو به افزایش بوده است؛ به طوری که طبق آخرین پژوهش‌ها این آمار در سال ۲۰۰۹ میلادی یک مورد در هر ۹۱ نفر در آمریکا و یک مورد در هر ۶۶ نفر در انگلستان گزارش شده است. همچنین در آخرین ویرایش راهنمای آماری و تشخیصی اختلالات روانی آمریکا، شیوع آن یک به ۵۹ ذکر شده است.
تاکنون هیچ مطالعه جامعی در زمینه شیوع این اختلال در کشور ما صورت نگرفته است. با این حال مطالعات شیوع شناسی در ایران، گستره‌ای از یک به ۱۵۰ بین کودکان گزارش کرده‌اند. امروزه اختلال طیف اتیسم تبدیل به یکی از همه‌گیرترین اختلالات رشدی شده‌است.
